در برقراري روابط ميان فردي به چه مواردي بايد توجه كرد؟

ارتباط با ديگران يكي از مشخصه هاي اساسي انسان است. در شرايط عادي، ارتباط برقراركردن، كار دشواري به نظر نمي رسد اما در شرايط اختلاف و وقوع تضاد و عصبانيت به نظر مي رسد برقراركردن ارتباط دشوار باشد. اشخاصي كه در اين مواقع بتوانند به گونه اي موثر و مناسب، ارتباط برقرار كنند كم شمارند در حالي كه در همين شرايط است كه نقش ارتباط موثر، حياتي مي شود. رعايت چهار اصل اساسي زير شما را ياري مي كند كه در ارتباط با ديگران به لحاظ مسائل شخصي، احساسي، اجتماعي و مالي موفق شويد: 1- همه كارهاي ما نوعي ارتباط است. تمام لحظه هاي زندگي ما، مالامال از پيام هاي شفاهي و غير شفاهي مي باشد. زبان، تنها وسيله ارتباطي نمي باشد. لباسي را كه هر روز مي پوشيم بيانگر تصويري مي باشد كه از خود بر ذهن داريم و نشان دهنده ارزش و حرمتي است كه براي خود قائل هستيم. زيورآلات و ملزوماتي كه به خود مي آويزيم همگي اين پيام را به ديگران منتقل مي كنند كه چه احساسي نسبت به خود داريم و انتظار داريم ديگران چگونه با ما رفتاركنند. وضعيت نشستن و راه رفتن نيز حاكي از احساسات و گرايشات ماست. 2- چگونگي ارسال يك پيام،چگونگي دريافت آن را معين مي كند. حجم و آهنگ صدا، نوع نگاه كردن، وضعيت ايستادن، نحوه خم شدن سر و ... همگي به شنونده كمك مي كند تا كلمات ما را تفسيركند و پيام آن را دريافت كند. پس هميشه بايد متوجه باشيم كه شيوه دريافت يك پيام به شيوه ابراز آن برمي گردد. 3- چگونگي آغاز پيام، اغلب حاصل ارتباط را تعيين مي كند. همه ما اين احساس را تجربه كرده ايم كه به علت استنباط نادرست در آغاز يك پيام، منظور گوينده را يكسره نادرست فهميده ايم. همان چند كلمه اي كه در آغاز سخن به كار مي بريم كافي است كه ديگران را به برداشتي نادرست از سخنان ما سوق دهد و موجب رنجش و آزردن آنها شود. 4- ارتباط، يك خيابان دو طرفه است. در يك ارتباط خوب دو عامل دخالت دارد؛ ارسال درست پيام و دريافت درست پيام. اگر تنها به اين بسنده كنيم كه نقطه نظرهاي خود را روشن و منطقي بيان كرده ايم، صرفا در مقام سخنوري و اندرزگويي بر آمده ايم. اگر مايل هستيد رابطه شما به موفقيت و كاميابي بينجامد، بايد نقطه نظرهاي طرف مقابل را بشنويد و به روشني درك كنيد. بسياري از مردم در طول روز در معاشرت با ديگران مرتكب خطاهاي مخرب ارتباطي مي شوند كه در زير به 11مورد آن اشاره مي كنيم:

1-ارزيابي كردن : وقتي بر مسند قضاوت مي نشينيد و راي منفي يا مثبت خود را نسبت به كسي ابراز مي داريد، خود را در مقامي قرار داده ايد كه صرفا از عاقل تر بودن و منطقي تر بودن شما حكايت مي كند بخصوص اگر به كلي گويي بسنده كنيد. زيرا طرف مقابل احساس مي كند كه شما احاطه بيشتر بر اوضاع و احوال او داريد.

2- دلخوشي دادن : از اظهار عبارات توخالي، دلخوش كننده و كليشه اي اجتناب كنيد. اين روش ارتباطي بسيار توهين آميز است
3- برچسب زدن و نقش يك روانكاو را بازي كردن : اگر مي خواهيد در گفتار و كردار افراد تغييري پديد آيد صرفا آنچه را كه ديده يا شنيده ايد بدون هيچگونه تغييري، به زبان آوريد و فقط به ذكر حقايق بسنده كنيد.
4- گوشه و كنايه زدن : با سخن نيش دار، غرور و شخصيت ديگران را جريحه دار مي كنيد. منظور خود را پشت عبارات كنايه آميز پنهان نكنيد، بلكه آن را رك و صريح مطرح كنيد.
5- افراط در پرسش و طرح سوالات نامناسب: با نگاه به حالات ، حركات و تكان دادن سر، نهايت علاقمندي به پاسخ او را نشان دهيد و اگر سوالات زيادي داريد با اظهار جملاتي از قبيل : " اگر مانعي ندارد سوال ديگري دارم "، از او اجازه بگيريد.
6- فرمان دادن: تحكم آميز و آمرانه، خود را بر كسي تحميل نكنيد، مجالي هم براي پرس و جو، مخالفت و يا موافقت به او بدهيد.
7- تهديد كردن : اين روش ارتباطي موجب مي شود شخص احساس خطر كند و جانب احتياط را بگيرد. افراد به هنگام تهديد شدن به دنبال راهي براي دفاع از خود و عدم اطاعت از فرمان هستند. اگر دلايل خوب و قانع كننده اي داريد آن را به صراحت بيان كنيد. تشويق و ترغيب را جانشين تهديد كنيد. همان چند كلمه نادرستي كه در آغاز سخن به كار مي بريم كافي است كه ديگران را به برداشتي نادرست از سخنان ما سوق دهد و موجب رنجش و آزردن آنها شود
8- تحميل اندرزهاي حكيمانه: افراد زماني به پند و اندرز ما گوش مي دهند كه خود تقاضا كنند، با زور و فشار نصايح حكيمانه سودي ندارد.
9- در لفافه سخن گفتن: اگر به موضوع شاخ و برگ بدهيد طرف مقابل براي اينكه متوجه منظور شما شود متوسل به حدس و گمان مي شود و پيام شما را نادرست دريافت مي كند. بهترين نوع سخن گفتن، صراحت، احترام متقابل، ديدن قضايا از دريچه چشم ديگران، صحبت كردن از جانب خود و مالك بودن بر پيام خويش است.
10- خودداري از ابراز اطلاعات : در يك كار، بايد همه از آنچه مي گذرد با اطلاع باشند تا كار به موفقيت برسد. اگر از ابراز اخبار و اطلاعات طفره مي رويد، قدم در راهي گذاشته ايد كه به جاي موفقيت، ناكامي به بار خواهد آورد. اگر اخبار و اطلاعات خود را با طرف مقابل در ميان بگذاريد، اطمينان داشته باشيد كه مطالب و اطلاعاتي جالب از او خواهيد شنيد.
11- انحراف از اصل موضوع: با انحراف از اصل موضوع، اطرافيان اغلب احساس خستگي مي كنند.