سورنا، سردار بزرگ ايراني

سورنا يکي از سرداران بزرگ و نامدار تاريخ است که سپاه ايران را در نخستين جنگ با روميان از سوي اشک سيزدهم پادشاه دلاور اشکاني فرماندهي کرد و رومي ها را که تا آن زمان قسمتي از ارمنستان و آذربادگان را تصرف کرده بودند، با شکستي سخت و تاريخي روبه رو ساخت. «ژول سزار» و «پومپه» و «کراسوس» سه تن از سرداران بزرگ روم بودند که کشورهاي پهناوري را که به تصرف اين دولت درآمده بود، اداره مي کردند. «کراسوس» فرمانرواي شام (سوريه) بود و براي گسترش دولت روم در آسيا، سوداي چيرگي بر ايران و سپس هند را در سر مي پروراند و سرانجام با حمله به ايران اين نقشه خويش را عملي ساخت. «کراسوس» با سپاهي مرکب از 42 هزار نفر از لژيون هاي ورزيده روم به سوي ايران روانه شد. ارد پادشاه ايران که خود در شرق ايران در حال جنگ با مهاجمان بود، يکي از فرماندهان بسيار باهوش و شجاع خود به نام سورنا را به جنگ رومي ها فرستاد. نبرد ميان دو کشور در سال 53 در جلگه هاي ميان رودان (بين النهرين) و در نزديکي شهر کاره (Carrhae) «حران» روي داد. سورنا با يک نقشه نظامي ماهرانه و به ياري سواران پارتي که تيراندازان چيره دستي بودند، توانست يک سوم سپاه روم را نابود و دستگير کند. «کراسوس» و پسرش «فابيوس» در اين جنگ کشته شدند و تنها شمار اندکي از رومي ها موفق به فرار شدند. جنگ حران که نخستين جنگ ميان ايران و روم به شمار مي رود، داراي اهميت بسيار در تاريخ است زيرا رومي ها پس از پيروزي هاي پي درپي براي نخستين بار در جنگ شکست بزرگي خوردند و اين شکست بر قدرت آنان در دنياي آن روز سايه افکند و نام ايران و دولت پارت را بار ديگر در جهان پرآوازه کرد. دولت روم در پيشرفت مرزهاي خود در شرق با سد نيرومند ايراني روبه رو شد و از آن زمان به بعد گسترش و توسعه آن دولت در آسيا پايان پذيرفت.

رونوشت از اعتماد