کم آوردن و بریدن ممنوع!

بخاطر ناسپاسی افراد از کار نیک مضایقه نکنید چرا که در عوض گاهی کسی از تو سپاس گزاری می کند که از عمل نیکت بهره این برده . و چه بسا همین تعداد شکرگزاری اثرش بیش از ناسپاسی افراد ناسپاس است و خداوند نیکوکاران را دوست می دارد

و قال [ع ] : لا یزهدنک فی المعروف من لا یشکره لک ، فقد یشکرک علیه من لا یستمتع بشی ء منه ، و قد تدرک من شکر الشاکر اکثر مما اضاع الکافر ، [[ و الله یحب المحسنین ] ]

ترجمه: کسیکه به خاطر دنیا محزون باشد . از قضای الهی ناخشنود است .

 و آن کس که از مصیبتی که به او رسیده شکایت کند . شکایت پروردگارش را کرده

و کسیکه نزد ثروتمندی رود و بخاطر ثروتش در برابر او تواضع کند دو سوم دینش از دست رفته،

و کسیکه قرآن بخواند و پس از مرگ وارد آتش گردد از کسانی بوده که آیات خدا را استهزاء می کرده .

 و آن کس که قلبش سخت با حب دنیا پیوند خورده باشد این سه حالت او را رها نخواهند کرد :  اندوه دائم ،حرصی که هرگز او را ترک نگوید و آرزویی که به آن نخواهد رسید .

حال  خودت دیدی و خواندی که محبت دنیا مانند مرض قند کم کم تمام وجودت را فرا می گیرد ونابودت می کند .پس تا بهار جوانی در وجودت ریشه دارد ،ریشه های دل باختگی به دنیا را از قلبت درآور.

منبع:نهج البلاغه،حکمت،228